سه‌شنبه، آذر ۱۶، ۱۳۸۹

التماس دعا
خوش به سعادتتون که میرین روضه
جاتون وسط بهشته
ما که دنیامون شده آخرتِ یزید
کیه ما رو ببره روضه
مجید آقا! تو رو چه به روضه؟
روضه خودتی، گریه کن نداری! والّا خودت مصیبتی، دلت کربلاست...
ماچت می کنم آ..
داداش حبیت اهل روضه نیست
فقط سر خاک آقام دستمال گرفته بود دستش، میزد تو پیشونیش


بهروز وثوق - سوته دلان، اثر جاویدان علی حاتمی

۵ نظر:

Mary گفت...
این نظر توسط نویسنده حذف شده است.
Mary گفت...
این نظر توسط نویسنده حذف شده است.
مریم فردی گفت...

مریم عزیز!

در انبوه این اشکهای روان، نه در طلب حاجتی هستم، و نه نشانه ای برای مسلمانیم می جویم!
اشکهایم با محرم شروع نمی شوند که با محرم تمام شوند!
حسینی که جان من را می گدازد، آن نیست که مداحان عربده اش می زنند!

گبر و ترسا و مسلمان هر کسی در دین خویش//قبله‌ای دارند و ما زیبا نگار خویش را

Fama گفت...

همون که 2 تا مریم هاااا گفتن
نظر منم همینه!!!!!

فاطمه گفت...

گریه هایی که مجوز کناه دوباره را می دهند ...
یک سال غرق در دریای معصیت
و بعد به بهانه ی عزای حسین در عزای کردارمان ده روز به سوگ می نشینیم و همراه با زجه های دروغین مداحان ، مجوز گناه 355 روز دیگر را برای خود صادر می کنیم تا محرم سال دیگر...
و اینگونه است که به جای لعنت فرستادن بر یزید باطنمان ، یزید1400 سال پیش را لعن می کنیم...
وای بر ما که پاسخ حسین و قیام حسین را چگونه خواهیم داد؟؟؟