چند سال پیش در رسانه ملی سابق! مستندی در مورد انقلاب نشان می دادند. از میان آن همه تصویر و صدا، تصویر زنی در ذهنم مانده که بر مزار پسر تازه شهیدش شیون می کرد. فرح را نفرین می کرد و می گفت:" الهی داغ بچه هاتو ببینی...!"
"ذلت" عاقبت تمام دیکتاتورهای دنیاست...
۷ نظر:
هی فلانی !! زندگی شاید همین باشد ...
من فقط یه سوالی برام پیش اومد که اگر اون مادر داغ دیده نفرین نمیکرد، بچه های شاه تا ابد زنده میموندن؟! بالاخره میمردن دیگه. این همه بچه قبل از مادرشون به هزار و یک دلیل میمیرن، تصادف میکنند، سرطان میگیرن و ... همه اینا یعنی به خاطر داغ دل یه نفر اینجوری میشن؟!
به روزی روزگاری:
بعید می دونم از نوشته من خوشحالی استنباط بشه!!
به در وطن خویش غریب:
از خودم سوال کلی تری پرسیدم: چقدر پیشامدهای زندگی ما معلول رفتارهای ما در گذشته است؟
شاید اولین و دم دست ترین روش پاسخ دادن به این سوال، دیدگاه دین است. از دیدگاه دینی مسلما اعمال ما حتی به اندازه ذره ای خیر یا شر، نتیجه ای خیر یا شر خواهند داشت و این وعده الهی است که در دنیا یا آخرت محقق می شود. البته هیچ گاه نمی توان در اعمال الهی با قطع و یقین سخن گفت و علت ها و معلول ها را به طور واضح مشخص کرد. علاوه بر پاداش و عذاب، بحث امتحان الهی نیز مطرح است که پیدا کردن علت هر حادثه را مشکل تر نیز می کند.
متاسفانه از نظر اندیشمندان در حوزه غیر دینی اطلاعی ندارم! ولی این را می دانم که همگی عادت داریم حادثه اول را علت حادثه دوم بدانیم.
ولی آیا می توان سر نوشت اشخاصی مانند شاه ایران، صدام حسین، هیتلر و ... را جدا از نوع زندگی کردن آنها دانست!
سلام مریم جونم
نه بابا بچه کدومه؟؟
برادر زاده ی نازنینم این هفته قدم می ذاره رو چشم ما
مریم جون.. اینروزا یه خارجی به کسی گفت دیکتاتور که برق رو از چشمام پروند!!!دیکتاتور چه معنای گسترده ای داره... باید برگردم به عقب...
ارسال یک نظر