مگه می شه؟!!
ها بگو...
مگه می شه؟!!
مگه می شه به تو ایمان داشت و این همه بی تاب بود؟!!
مگه می شه تو رو باور داشت و اینگونه سرگردان صحرای حیرت بود؟!!
مگه می شه تو توی دل باشی و این همه گرد غربت روش بشینه؟!!
ها تو بگو...
مگه می شه؟!!
مگه می شه؟!!
اگر اینگونه ام، آنگونه بودن و آنگونه زندگی کردن رو بهم یاد بده...
ها بگو...
مگه می شه؟!!
مگه می شه به تو ایمان داشت و این همه بی تاب بود؟!!
مگه می شه تو رو باور داشت و اینگونه سرگردان صحرای حیرت بود؟!!
مگه می شه تو توی دل باشی و این همه گرد غربت روش بشینه؟!!
ها تو بگو...
مگه می شه؟!!
مگه می شه؟!!
اگر اینگونه ام، آنگونه بودن و آنگونه زندگی کردن رو بهم یاد بده...
۳ نظر:
حوصله کن
صبح که باران آمد
همه ی ما
زیرِ فواره ی گل سرخ
نماز خواهیم خواند.
مگه میشه مریم؟! جوابش تلخه مگه نه..............
آدم خیلی باید بزرگ بشه تا بفهمه که میشه یا نه!!!
ارسال یک نظر